حکیم ارد بزرگ : هیچگاه آرزوهای جوانان را ، خوار و کوچک مپندارید .

خنده راستین زیباست و نوای زندگیست . حکیم ارد بزرگ

اندیشه های کوچک ، توان رسیدن به آرزوهای بزرگ را ندارند .  حکیم ارد بزرگ

توان آدمیان را ، با آرزوهایشان می شود سنجید .  حکیم ارد بزرگ

مردمی که نگاه میهنی و آرزوهای خویش را به فراموشی سپرده اند ، همچون بیماران آسیب پذیرند .  حکیم ارد بزرگ

تنها کسانی از آرزوهای نیک جوانان واهمه دارند ، که بر جایگاه خویش بیمناکند .  حکیم ارد بزرگ

هیچگاه آرزوهای جوانان را ، خوار و کوچک مپندارید .  حکیم ارد بزرگ

سختی و رنج ، باید در درون ما نیرو و انرژی حرکت به سوی خوشبختی و نیکروزی را فراهم آورد . حکیم ارد بزرگ

روزهای سخت ، گامهای آینده ما را استوارتر و تندتر می کند . حکیم ارد بزرگ

مهربان باش ، تا هرگز تنها نشوی . حکیم ارد بزرگ

سیاستمدار دانا ، زخم خورده را بر هیچ کار دولتی نمی گمارد . حکیم ارد بزرگ

سیاستمدار خوب ، باید درونی آرام و دلی شاد داشته باشد تا مردم را به چهار میخ نکشد . حکیم ارد بزرگ

و سیاستمداری که دروغ گفت ، فر و شکوه خویش را به خاک سپرد . حکیم ارد بزرگ

هیچگاه به دروغگویان ، میدان کارگزاری ندهید . حکیم ارد بزرگ

برای رسیدن به بلندای بخشندگی ، باید از آز وجود خویش بگذری .  حکیم ارد بزرگ  

گواراترین چشمه زندگی را ، در بخشندگی و از خود گذشتگی جستجو کن .  حکیم ارد بزرگ  

بخشش ، اندازه فر و شکوه آدمی را نشان می دهد .  حکیم ارد بزرگ  

سیاستمداران آزموده از همان چشمه ایی می نوشند ، که مردم را سیراب می کند . حکیم ارد بزرگ

مادران و پدران بدانند ، خیابان آموزشگاه کودکان نیست . حکیم ارد بزرگ

بهترین هدیه پدر و مادر به فرزند ، آموزش ادب و انسانیت است . حکیم ارد بزرگ

 با ترشرویی به میان مردم رفتن ، تنها از بیماران ساخته است .  حکیم ارد بزرگ

ای دل عبث مخور غم دنیا را

فکرت مکن نیامده فردا را

کنج قفس چو نیک بیندیشی

چون گلشن است مرغ شکیبا را

بشکاف خاک را و ببین آنگه

بی مهری زمانهٔ رسوا را

این دشت، خوابگاه شهیدانست

فرصت شمار وقت تماشا را

از عمر رفته نیز شماری کن

مشمار جدی و عقرب و جوزا را

دور است کاروان سحر زینجا

شمعی بباید این شب یلدا را

در پرده صد هزار سیه کاریست

این تند سیر گنبد خضرا را

پیوند او مجوی که گم کرد است

نوشیروان و هرمز و دارا را

این جویبار خرد که می‌بینی

از جای کنده صخرهٔ صما را

آرامشی ببخش توانی گر

این دردمند خاطر شیدا را

افسون فسای افعی شهوت را

افسار بند مرکب سودا را

پیوند بایدت زدن ای عارف

در باغ دهر حنظل و خرما را

زاتش بغیر آب فرو ننشاند

سوز و گداز و تندی و گرما را

پنهان هرگز می‌نتوان کردن

از چشم عقل قصهٔ پیدا را

دیدار تیره‌روزی نابینا

عبرت بس است مردم بینا را

ای دوست، تا که دسترسی داری

حاجت بر آر اهل تمنا را

زیراک جستن دل مسکینان

شایان سعادتی است توانا را

از بس بخفتی، این تن آلوده

آلود این روان مصفا را

از رفعت از چه با تو سخن گویند

نشناختی تو پستی و بالا را

مریم بسی بنام بود لکن

رتبت یکی است مریم عذرا را

بشناس ایکه راهنوردستی

پیش از روش، درازی و پهنا را

خود رای می‌نباش که خودرایی

راند از بهشت، آدم و حوا را

پاکی گزین که راستی و پاکی

بر چرخ بر فراشت مسیحا را

آنکس ببرد سود که بی انده

آماج گشت فتنهٔ دریا را

اول بدیده روشنئی آموز

زان پس بپوی این ره ظلما را

پروانه پیش از آنکه بسوزندش

خرمن بسوخت وحشت و پروا را

شیرینی آنکه خورد فزون از حد

مستوجب است تلخی صفرا را

ای باغبان، سپاه خزان آمد

بس دیر کشتی این گل رعنا را

بیمار مرد بسکه طبیب او

بیگاه کار بست مداوا را

علم است میوه، شاخهٔ هستی را

فضل است پایه، مقصد والا را

نیکو نکوست، غازه و گلگونه

نبود ضرور چهرهٔ زیبا را

عاقل بوعدهٔ برهٔ بریان

ندهد ز دست نزل مهنا را

ای نیک، با بدان منشین هرگز

خوش نیست وصله جامهٔ دیبا را

گردی چو پاکباز، فلک بندد

بر گردن تو عقد ثریا را

صیاد را بگوی که پر مشکن

این صید تیره روز بی آوا را

ای آنکه راستی بمن آموزی

خود در ره کج از چه نهی پا را

خون یتیم در کشی و خواهی

باغ بهشت و سایهٔ طوبی را

نیکی چه کرده‌ایم که تا روزی

نیکو دهند مزد عمل ما را

انباز ساختیم و شریکی چند

پروردگار صانع یکتا را

برداشتیم مهرهٔ رنگین را

بگذاشتیم لؤلؤ لالا را

آموزگار خلق شدیم اما

نشناختیم خود الف و با را

بت ساختیم در دل و خندیدیم

بر کیش بد، برهمن و بودا را

ای آنکه عزم جنگ یلان داری

اول بسنج قوت اعضا را

از خاک تیره لاله برون کردن

دشوار نیست ابر گهر زا را

ساحر، فسون و شعبده انگارد

نور تجلی و ید بیضا را

در دام روزگار ز یکدیگر

نتوان شناخت پشه و عنقا را

در یک ترازو از چه ره اندازد

گوهرشناس، گوهر و مینا را

هیزم هزار سال اگر سوزد

ندهد شمیم عود مطرا را

بر بوریا و دلق، کس ای مسکین

نفروختست اطلس و خارا را

ظلم است در یکی قفس افکندن

مردار خوار و مرغ شکرخا را

خون سر و شرار دل فرهاد

سوزد هنوز لالهٔ حمرا را

پروین، بروز حادثه و سختی

در کار بند صبر و مدارا را

پروین اعتصامی 

تنهایی را برای دشمن خویش نیز آرزو نکنید . حکیم ارد بزرگ

خوی آدمی ، همواره در پی دگرگونی و آرمانگرایی است . حکیم ارد بزرگ

خوی مهربان ، ریشه در سرشت پاک گیتی دارد . حکیم ارد بزرگ

مهربانی ، گرامی ترین خوی آدمیست . حکیم ارد بزرگ

هیچ دری به روی مهربانان ، بسته نخواهد بود . حکیم ارد بزرگ

هیچ آرزویی ، بدون پژوهش و تلاش ، به سرانجام نخواهد رسید .  حکیم ارد بزرگ

اگر برای رسیدن به آرزوهای خویش ، زور گویی پیشه کنیم ، پس از چندی ، کسانی را در برابرمان خواهیم دید ، که دیگر زورمان به آنها نمی رسد .  حکیم ارد بزرگ

کسی که چند آرزوی درهم برهم دارد، به هیچ کدام از آنها نمی رسد ، مگر آنکه با ارزشترین آنها را برگزیند، و آن را آرمان نهایی خویش سازد. حکیم ارد بزرگ

خردمندان ، ترس را هم به بازی می گیرند . حکیم ارد بزرگ

آدم های آرمانگرا ، نیکروز هستند . حکیم ارد بزرگ

دستگاه های پیچیده دیوانسالاری ، نباید دست و پای کارآفرینان و سرمایه گذاران را ببندند .  حکیم ارد بزرگ

هنجار و قانون روان آدمی ، دوستی و مهر است ، شگفت آنکه عده ایی برای بدست آوردن این مهر ، همواره در ستیز هستند .  حکیم ارد بزرگ

تا ساختارها سامان نیابد ، بالندگی هویدا نمی گردد .  حکیم ارد بزرگ

شورشهای آدمیان ، با بسامدهای پر توان گیتی ، خیلی زود به سامانه درست خویش باز می گردد .  حکیم ارد بزرگ

نیرومندترین ساختارها ، نرم ترین آنهاست ، ساختارهای خشک و سخت ، خیلی زود ، نابود می گردند .  حکیم ارد بزرگ

بدخو ، زندگی اش کوتاه است . حکیم ارد بزرگ

آنکه همسایه مرگ است ، از چیزی نمی هراسد . حکیم ارد بزرگ

خرد ، ابزار توانایست . حکیم ارد بزرگ

مردم آدم های صبور و یا ساکت را با ادب می نامند ، حال آنکه خموشی و صبوری سنجشی درست برای با ادب دانستن نیست . حکیم ارد بزرگ

ادب خویش را هیچگاه فرو مگذار ، با وجود آنکه مورد ریشخند باشی. حکیم ارد بزرگ

خردمندان را می توان به سادگی از میان برداشت ، اما هیچ سیلابی ، توان نیستی اندیشه آنها را ندارد . حکیم ارد بزرگ

بسیاری از جنگ ها ، بازتاب نا آگاهی است  . حکیم ارد بزرگ

نرمدلی و نرمش از آدمیست و سنگدلی و سختسری ، خوی اهریمن . حکیم ارد بزرگ

پرسشگری ، خصلت نیک کودکی است ، که آن را باید تا پایان زندگی به همراه داشت .  حکیم ارد بزرگ

مردانی که همواره از جایگاه و هنجار زنان پشتیبانی می کنند ، خود بیشتر از دیگران به نهاد زن می تازند .  حکیم ارد بزرگ

آدمیانی که با دیگران رو راست نیستند ، با خود نیز ، بدین گونه اند .  حکیم ارد بزرگ

بدگویی از دیگران هنر نیست ، یاد بگیریم که خود ، درستکردار و انسان باشیم . حکیم ارد بزرگ

کسانی که انسانیت را به زیر پا نهاده اند، بی شک در آغوش پستی و رذالت ، فرو افتاده اند . حکیم ارد بزرگ

بسیاری از آدمیان ، اسیر واژگان بد خویش هستند . حکیم ارد بزرگ

نام سیاستمداران مهربان و بخشنده ، جاودانه است . حکیم ارد بزرگ

نگهبانی از داشته های یک کشور ، برای سیاستمداران ، یک هنجار همیشگی است و انجام آن خودستایی ندارد . حکیم ارد بزرگ

آرمان آدمهای کارآمد ، پیدا نمودن راهی مناسب ، برای ساختن ایده هاست . حکیم ارد بزرگ

تنهایی را برای دشمن خویش نیز آرزو نکنید . حکیم ارد بزرگ

سخنان حکیم ارد بزرگ. Tags: great orod, hakim, hakim orod bozorh, orod, orod hakim, ارد بزرگ, ارد بزرگ اندیشمند, ارد کبیر, اردبزرگ, ارود بزرگ, اورد بزرگ, بهترین جملات ارد بزرگ, جملات ارد بزرگ, جملات بزرگان, حکیم ارد بزرگ, سخنان ارد بزرگ, سخنان ارد کبیر, سخنان بزرگان, سخنان به یادماندنی ارد بزرگ, سخنان حکیم ارد, سخنان حکیم ارد بزرگ, سخنان زیبای حکیم ارد بزرگ.

حکیم ارد بزرگ : کاشتن تخم غم ، تباهی زندگی را در پی دارد .

مردمی که ، نام نامداران و اساطیر خویش را پاک می کنند ، فرزندانشان را بی پناه ساخته اند ، فرزندان چنین دودمانی به نامداران کشورهای دیگر دل خواهند بست . حکیم ارد بزرگ


 آدم توانا به جای نشان دادن ناتوانی دیگران ، راه درست توانایی را نشان می دهد . حکیم ارد بزرگ


کاشتن تخم غم ، تباهی زندگی را در پی دارد .  حکیم ارد بزرگ


پیران جهان دیده ، نابودی زندگی آدمیانی که ریشه پولشان ناپاک است را بارها و بارها دیده اند .  حکیم ارد بزرگ 


در زندگی زناشویی ، همواره از خاندان همسرمان ، به نیکی یاد کنیم . حکیم ارد بزرگ


کارآفرین ، زندگی آفرین است ، پس آفرینی جاودانه بر او .  حکیم ارد بزرگ

شمشیر نادان هایی که در برابر خردمندان می ایستند ، خودسری است و خودستایی . حکیم ارد بزرگ


 برای گرامیداشت یاد رفتگان ، گیاهی بکاریم ، شیرینی ببخشاییم ، با اشک و سوگواری ، راه به جایی نمی بریم . حکیم ارد بزرگ


خوشبختی را ، در کاشانه غم پرستان ، جست و جو مکن . حکیم ارد بزرگ


فریادهای درونمان ، به ما می گویند که تا چه اندازه ، از خویشتن خویش دوریم . حکیم ارد بزرگ


کسانی که سازنده و درمانگر هستند ، کارشان را با فریاد و غوغا پیش نمی برند . حکیم ارد بزرگ


فریادهای دردناک و ستمدیده ، شمشیرهاییست که هر آن ، به گونه ای بر روان ستمگران فرود می آیند . حکیم ارد بزرگ