شادم از اینکه هیچگاه ، کارمنــــ ــد دولت نشدم . حکیم ارد بزرگ

 زیبایی ، در مهــربانی اســت . حکیم ارد بزرگ


کسی که همسر و کودک خویش را رهــا می کنــــ ــد ، فر و بزرگی خویش را از دســت داده اســت . حکیم ارد بزرگ


کودکی که گناه خویش را ، بدون پرسش ما به گردن می گیرد ، نخســتــین گام هــای پیروزمنــــ ــدی را برداشــ ـته اســت . حکیم ارد بزرگ


شادی و بهــروزیمان را با ارزش بدانیم ، تن رنجور ، نیرویی برای ادب و برخورد درســت برجای نمی گذارد . حکیم ارد بزرگ


روان مردگان و زنــــ ــدگان ، در یک گردونه می چرخد .  حکیم ارد بزرگ


دوری از آرمان و هدف ، آشفتگی و پریشانی روان ما را در پی دارد .  حکیم ارد بزرگ


اگر خاطره شیرینی برای خود نسازیم ، یـــاد خاطرات غمناک گذشــ ـته ، روان ما را از پا در خواهد آورد . حکیم ارد بزرگ


همواره آدمیـــان ، چنبره بدی و پلیـــدی را با خـــرد خویش ، کوچک تـــ ـر   کرده انــــ ــد . حکیم ارد بزرگ

 
تنهــا آشیـــانه خـــرد ، راســتــی و درســتــی اســت .  حکیم ارد بزرگ


خـــردمنــــ ــدان ، ابزار دون پایگان نمی شــ ـونــــ ــد . حکیم ارد بزرگ


آدمی با انــــ ــدیشه و انگاره بیمار ، آینــــ ــده را تــیره و تار می بینــــ ــد .  حکیم ارد بزرگ


نیرنگ ، همراه غم پرســتان بیمار اســت . حکیم ارد بزرگ


از آدمیـــانی که به دنبال غم هســتنــــ ــد ، بایـــد هــراسیـــد . حکیم ارد بزرگ


پیونــــ ــدمان را با یـــاد آوری سرشــ ـت نیک یکدیگر ، نیرومنــــ ــدتـــ ـر سازیم .  حکیم ارد بزرگ


شناخت درســت زن و مرد از هم ، تنهــا راه جلوگیری از جدایی و گسســت اســت .  حکیم ارد بزرگ


در کنارمان دلبر هســت و اگر نیســت ، در سفر رسیـــدن به او هســتــیم ، پس تنهــایی وجود نــــ ــدارد .  حکیم ارد بزرگ


با سفر ، یـــاد رخدادهــای هولناک را کمرنگ کنیم .  حکیم ارد بزرگ


در پشــ ـت هیچ در بســته ای ننشینیـــد تا روزی باز شــ ـود . راهکار دیگری جســتجو کنیـــد و اگر نیـــافتــیـــد ، همان در را بشکنیـــد .  حکیم ارد بزرگ


از آنچه امروز به عنوان آواز سنتــی و دســتگاه هــای مربوط به آن ، یـــاد می شــ ـود ، بیزارم . حکیم ارد بزرگ


شادم از اینکه هیچگاه ، کارمنــــ ــد دولت نشدم . حکیم ارد بزرگ

توانمنــــ ــدی هــای خویش را ، به فراموشی نسپاریم  .  حکیم ارد بزرگ


پیش نیـــاز دلیر بودن ، بدنی ورزیـــده نیســت ، گاهی آدمهــای سبکبار ، پشــ ـت کوهســتان را هم ، به خاک مالیـــده انــــ ــد . حکیم ارد بزرگ


بی باکی گله ، در بیـــداری چوپان اســت . حکیم ارد بزرگ 


کتاب هــا ، بخشی از راز مهــر گذشــ ـتگان ، برای آینــــ ــدگان هســتنــــ ــد . حکیم ارد بزرگ


اگر شما به سختــی هــا پشــ ـت کنیـــد ، آنهــا هیچگاه به شما پشــ ـت نخواهنــــ ــد نمود ، بایـــد خـــردمنــــ ــدانه با سختــی هــا مبارزه کرد . حکیم ارد بزرگ


در برف ، سپیـــدی پیـــداســت ، آیـــا تن به آن می دهی ؟ بسیـــاری با نمای سپیـــد ، نزدیک ما می شــ ـونــــ ــد ، که در ژرفنای خود ، نیســتــی بهمراه دارنــــ ــد .  حکیم ارد بزرگ


 تنهــا آدمهــای کوچک ، پیشینه نیـــاکان خویش را به ریشخنــــ ــد می گیرنــــ ــد . حکیم ارد بزرگ


خودخواه تـــ ـرین آدمیـــان ، آنانی هســتنــــ ــد که چشمان خود را بر سرنوشــ ـت هم میــهنانشان بســته انــــ ــد . حکیم ارد بزرگ


شایســته نیســت ، گفتاری را بر زبان جاری سازیم که به همبســتگی کشــ ـور ، آسیب می رسانــــ ــد . حکیم ارد بزرگ


با ارزشــ ـتـــ ـرین روزهــای زنــــ ــدگی یک مرد ، هنگام سربازی اوســت . حکیم ارد بزرگ


سربازان ، تنهــا نگاهبان مردم امروز کشــ ـور خویش نیســتنــــ ــد ، آنهــا دســتاوردهــای پیشینیـــان و سرمایــه آینــــ ــدگان را نیز پاس می دارنــــ ــد . حکیم ارد بزرگ


سرپرســتانی که از ارزش سربازی می کاهنــــ ــد و پدر و مادرانی که پیشدار میــهنــــ ــداری فرزنــــ ــدان خویش می شــ ـونــــ ــد ، هــر دو به کشــ ـورشان پشــ ـت کرده انــــ ــد . حکیم ارد بزرگ


میــهن ، از آن همه مردم یک کشــ ـور اســت ، با هــر رنگ، زبان و نژادی... حکیم ارد بزرگ


مهــر و مهــربانی ، درخشش باورهــای پاک درون آدمیـــان اســت . حکیم ارد بزرگ


چشمه مهــر و مهــربانی ، همواره در دل اُرُد ، جاری خواهد بود . حکیم ارد بزرگ


نزدیک شدن به آدمهــای بی خـــرد ، تاوانی دهشــ ـتناک دارد . حکیم ارد بزرگ


سازش بر روی داشــ ـته هــای به یغما رفته ما ، به نام آشــ ـتــی جویی و دوســتــی ، از نادانی اســت . حکیم ارد بزرگ


چه بسیـــار آدمیـــان نادانی که مهــربانی شایســتگان را ، بر نمی تابنــــ ــد . حکیم ارد بزرگ


ره آورد گفتگو با نادان ، دو چیز اســت : نخســت ، از دســت دادن بخشی از زنــــ ــدگی ، و دیگری ، گرفتار شدن در گمان پوچ و بی ارزش . حکیم ارد بزرگ