برآزندگان، شادی آفرین هستند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

تنهایی در میان دریاهای بیکران، هزار بار بهتر است از اینکه در کنار آدمهایی باشی که گرفتار روزمرگی هستند و هر نوع نوآوری را پیشاپیش رد می کنند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

بزرگان از مردم زمانه خود، جام شوکرانی می گیرند برای سکوت ابدی. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

بیشتر عوام هرگز نمی خواهند حقیقت را ببینند و یا حتی بشنوند. با این وجود آماده هستند تا بدون محاکمه، مجازاتت کنند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

چه غم انگیز و رنج آور خواهد بود، هنگامی که یک شیر وادار شود بسان یک گوسفند رفتار کند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

آدمهای بزرگ و اندیشمند، بسیار اشک می ریزند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

آزادگان، در مرداب خودستایی فرو نمی روند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

آزاده، آدم گوشه نشین و رها از غم دیگران نیست، او یاری رسان همگان است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

آنانکه تیشه به ریشه بزرگان سرزمین خویش می زنند، خود و فرزندانشان را بی پناه ساخته اند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

برای بالندگی و شکوفایی هر سرزمینی، باید در هر بخش، اسطوره و نمادی زنده داشته باشیم. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

برآزندگان، برای رفاه دیگران از خود گذشتگی می کنند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

برآزندگان، شادی آفرین هستند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

برآزندگان، چشم در توانایی های خود دارند، هیچ چیز نمی تواند، آنان را از آرمانشان باز دارد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

خوشنامی، بزرگترین فر هر آدمی است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

دارایی برآزندگان، تنها دلی سرشار از امید است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

در تباری که کهنسالی نیست، آرامش به سختی پیدا می شود. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

دودمانی که بزرگانش خوار شده اند، پیکره بی جانیست که خوراک پلیدان می شود. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

زمان کیمیاست، آن را صرف پاسخ به دروغ پردازی آدمهای شیاد و مردم آزار نکنید. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

درود بر آیندگان، مردم آگاهی که می آیند و پیشرفت را به ارمغان می آورند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

آینده از همین امروز می گذرد، پس امروز را باید به درستی پیمود. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

به ارد می گویند آینده که هنوز نیامده، گذشته هم که گذشته، اکنون چه کنیم؟ می گویم : چه بخواهیم و چه نخواهیم ما به سوی آینده جاری هستیم، تنها ردی که از ما بجا می ماند یک یاد است، این یاد را می توانیم با بدگفتاری و بدکرداری، زشت و نفرت انگیزش کنیم و از سوی دیگر می توانیم با مهربانی و بخشش شادی به دیگران، چون رنگین کمان زیبا و دوست داشتنی اش نماییم، مهم آن است که بدانیم ما دیگر هیچگاه نمی توانیم به "این" زمان برگردیم. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی